intikam

çoğu kişiye göre 'soğuk yenen' fakat hazımsızlık yapan bir yemek.

çocuklar dolaptaki çikolatayı yiyen kardeşinden (!), liseliler 'hocam ödev vardııı!' diye ödevi hatırlatan inek öğrenciden, terk edilen kişi de kendisini unutup hemen yeni manita yapan eski sevgilisinden intikam almak ister.

dünyevi şeyler için intikam alma peşine düşmemelidir. fakat intikam alınması gereken birileri varsa o da teröristler, vatan hâinleridir.

bir olay olduktan sonra önce ortamın soğumasını, suların durulmasını, her şeyin unutulmasını bekleyen bu insanlar; yaşanan olayın üstünden uzun bir zaman geçtikten sonra küllenmiş ateşi ansızın alevlendirmeyi çok severler. çünkü onlar 'intikam soğuk yenen bir yemektir' felsefesini benimsemişlerdir.

onlara göre bir insandan intikam almak gerekiyorsa bu, onun hiç beklemediği bir zamanda, pat diye! olmalıdır.


iki kişi kavga ettikten sonra olayın şokunu atlatana ve herkes kendi hayatına dönene kadar belli bir süre geçmesi gerekir. işte bu süre zarfında her iki taraf da muhatabından gelecek kötülüklere karşı teyakkuz hâlindedir.

ama üzerinden biraz zaman geçince her şey unutulur. (daha doğrusu bir taraf unutur, diğer taraf pusuya yatmış bekler.) amacı intikam almak istediği o kişinin işleri yolundayken, tuzu kuruyken; böyle mutlu mesut yaşıyorken hayatının orta yerine dinamit bırakmaktır!


o yüzden atalarımız 'su uyur, düşman uyumaz' diye boşuna dememişlerdir.

intikamın en kötüsü de birinin yaptığı kötülüğün bedelini başkasına ödetmektir. (annemizin babamızla kavga ettikten sonra en ufak bir bahane ile bizi dövmesi ve böylece hıncını bizden alması bu intikamın örneklerindendir.)

ya da kan dâvâları da bunlardandır. biri birini öldürdü diye o kişinin âilesindeki herkesi öldürme üzerine kurulu olan bu zincirleme cinâyette kurbanlar hep suçsuz kişiler olur.

bazıları da eski sevgilisinden intikam almak için başkasıyla aşk yaşar. aklınca eski sevgilisinin burnu sürtsün ister. 'başkasına boş yere umut mu vermişim? onu kandırıyor muyum?' böyle şeyler onların umurunda değildir.

intikam zayıf insanların işidir diye bir söz vardır. güçlü insanlar affetmeyi seçer derler. fakat bunu da abartmamak gerekir. her haltı yiyeni affetmek, 'bu yetmedi, bi daha! bi daha!' diye tezahürat yapmak gibidir.

ama tabii ki insanın ne kötülük görürse görsün intikam alma yoluna gitmemesi erdemli bir davranıştır. kimsenin yanına kâr kalmayacağına inanan insan zaten intikamla mintikamla uğraşarak kendini yıpratmaz.

Affetmek büyüklüktür bence. Ama her hatada affedilmez. Aradaki ince çizgiyi iyi ölçüp biçmek lazım. Birde insanın merhametine bağlı tabi kişiden kişiye farklılık gösterir intikam duygusunun ölçüsü.

gozleri karartan, en ihleze agaclari koklerinden sokucek guc veren. her kalem de aci, guc ve kan kokan. ya$ama amacini digistirecek, sana, bitti derken yasamak icin amac olan, hayata baglayan duygunun en yogunu korkunun en asili..

Aslında bazen herşey intikam. Her davranışın altında bir sebep var. Birde hayattan intikam diye bir gerçek var. İnadına davranarak da bir nevi intikam alıyoruz. Belkide haklıyız. Hayat ile baş etmek çok zor çünkü.