sevgililer günü

her yıl olduğu gibi ne tesadüftür ki 14 şubat tarihine denk gelecek olan anlamsız gün. fakat pandemiyi bahane ederek sevgilisine hediye almayı düşünmeyenlerin 14 şubat günü sabah kahvaltısı yapmamaları önerilir. çünkü zaten en az 2 gün boyunca bol miktarda trip yiyecekleri için onunla rahatça idare edebilirler. (!)

sevgililer günü kapitalistlere göre bir bayram, erkeklere göer kuyumcuların zenginliklerine zenginlik kattığı zaman dilimi, kadınlara göre ise merâsimlerle idrâk edilmesi gereken tarihi bir an, bir ritüeldir.

hediye neyse de; en azından sevgililer gününde sevgilinizi yemeğe çıkarma derdinden -şimdilik- kurtulduğunuz söylenebilir. ama unutmayın ki, çıkarılmayan yemekler, alınmayan hediyeler, gidilmeyen konserler fâiziyle geri istenir.


aşkın bir gün değil her gün yaşandığını düşünenlere göre sevgililer gününün bir önemi yoktur. mühim olan ortada fol yok yumurta yokken sürpriz yapmak, hiçbir şey olmadığı halde sırf 'seni seviyorum' demek için aramaktır. (işte bunlar hep, aşırı romantik film izlemenin sonucudur.)


sevgililer gününde hediye almamak kadar, 'al sana para, ne istiyorsan kendin al' demek de büyük bir kabalıktır.

ama sevgililer gününün türk geleneklerinde yeri olmadığı, pek çok şey gibi bize ejjjnebilerden (!) geldiği de bir gerçektir. bu yıl sevgililer günü havada aşk kokusunun değil virüs kokusunun olduğu bir gün olacağından dolayı dikkat edilmesi önerilir.

ayrıca sevgi emekse, sevgililer gününün emekliler günü niyetine kutlanarak 1 günlük prim, avans mavans verilmesi gündeme gelmeli, bu konu üzerinde fikir yürütülmelidir. amaç, ülkemizin kalkınması için tavsiye vermektir.


yalnızlar ise şubat'ın 13 çekmesini, kalan günler mart ayına eklenerek 14 şubat işkencesinden kurtulmayı temenni eder. (!)

aslında 14 şubat gelince en fazla mutlu olan kişiler sevgilisinden pahalı bir hediye alan insanlar değil, sevgiliyle mevgiliyle işi olmayanlardır. çünkü ceplerinden para çıkmayacaktır, bunun gibi rahatlık yoktur!

ama kadınların çoğu sevgililer gününde fazla bir şey beklemezler, o kadar da abartmamalıdır. sonuçta keman eşliğinde bir akşam yemeği veya bir adet tektaş bile yeter onlar için, işte tokgözlü olmak böyle bir şeydir. (!)


bazılarına göre aşk bir denizdir ve o denizin içinde boğulanlar kerizdir. onlara göre sevgililer günü de kerizler, enâyiler günüdür. aslında 'sevgililer günü' şeklindeki iki kelime önemli bir hakikati anlatır: insanlar artık günübirlik sevmektedir, ömürlük değil günlük sevgiler rağbet görmektedir...

Bende sadece o gün hediye alınması yanlış diye düşünüyorum. Sadece tüketim için yapılmış gibi geliyor bana

#sevgililergunu
Birileri bir kuyuya taş atmış herkes onun peşinden gider olmuş. Sevginin sevgilinin yani kısaca sevmenin günümü olur. Her an sevecek belli edeceksin sadece o gün elinde çiçekle gelmeyeceksin. Hiç beklemediği anda mutlu etmeyi bileceksin sevdiğini. Her an sev say tek güne bağlı kalma....

bu işlerin aslında aziz vantine ile pek ilgisi yok. aslında günümüzde tamamen hediyeleşme gününe dönmüş bir ritüel halinde.
tarihi daha da eskilere dayanıyor. antik roma döneminde Lupercalia adı verilen, her yıl 15 Şubat'ta Roma'da düzenlenen eski bir pagan festivaliydi. Sevgililer Günü adını Hıristiyan azizle paylaşsa da, bazı tarihçiler aslında bu günün Lupercalia'nın bir dalı olduğuna inanıyor.
ritüeli ve tarihini merak edenler için kaynak...

Sevgililer gunu insanin karsisindaki hayat dostunu mutlu etmek icin yapilan bir gundur ama insan sevgililer gunu haricide hediyesebilir

İnsan sevdiğini bir güne sığdırıyorsa
O sevgiden hayır mayır gelmez. Bu bir günlük sevgi aşk adı ne olursa olsun
Sevdiğine haksızlıktır.
O yüzden ben karşıyım.

Para kazanmak için kurulmuş bir oyun insan her zaman istediği zaman istediği günü kutlar.

sevdiklerimizin anlamını, değerini bir güne yıkmak biraz nankörlük sayılabilir zannımca. sevmek için her gün tonlarca fırsat varken bir güne kanalize etmek biraz kapitalist düşünce.