ramazan'da beslenme

her zamankine göre daha fazla dikkat edilmesi gereken bir konu. çünkü ramazan'da vücut gün boyu aç ve susuz kalır. bu yüzden iftar ve sahur arasında her şeyi halletmek gerekir. ancak bu, midenizi çıfıt çarşısı gibi doldurun demek değildir. her şeyden yemenin en önemli şartı azar azar yemektir. sofrada sebze de olmalı, kuru baklagil de olmalıdır. bazen et, bazen tavuk, kimi zamand da balık yenmelidir. iftardan hemen sonra daha yiyecekler mideye yerleşmeden, yangından mal kaçırır gibi hemen tatlılara ve meyvelere saldırmamalıdır. yemekten sonra hemen meyve yemek de kilo aldırır. tatlı olarak da tabii ki her istediğinizi yeme lüksünüz yok. (eğer yanlarım çıkmasın, basenlerim şişmesin, selülitlerim artmasın diyorsanız kurallara uymalısınız. yok ben kilolarımla mutluyum, can boğazdan gelir bir daha mı gelecez sanki dünyaya (!) diyorsanız siz rahat takılabilirsiniz.) işte tatlı olarak da pastalar, baklavalar, şöbiyetler, kadayıflar, sütlü nuriyeler falan sizden uzak olmalıdır. onun yerine ev yapımı, sütlü hafif tatlıları tercih etmeniz lâzımdır. bolca su içmeyi ihmal etmemelidir. sonra gün içinde susayınca 'ağzım dilim kurudu yaa' diye şikâyet etmemelidir.

kızartmalardan, aşırı tuzlu, ekşi, acı, baharatlı şeylerden, hazır ürünlerden, özellikle sahurda turşu, salamura, hamur işi gibi şeylerden (susatacağı için) kaçınmak önerilir. kalbin 'haydi söyle onu nasıl sevdiğini, haydi söyle' diyerek seni yemeksepeti'nden sipariş vermeye teşvik ettiği, gözünün önünde iskenderler uçuştuğu, kfc reklamlarındaki o 'parmak ısırtan lezzet' sloganı kulaklarında çınladığı halde kendine hâkim olabiliyorsan sen bir kahramansın demektir!