borç istemek

en yakın dostunuzla bile aranızın açılmasına sebep olabilecek hâdise. önce biraz utanır sıkılırsınız, hık mık eder; ya, mmm, şeyy falan olur; zor güç söylersiniz. 'ben de çok sıkışığım bu ay' cevabını alınca îtinayla hayal kırıklığı yaşarsınız. oysa muhtemelen siz ona daha önce çok borç vermiş, belki de alana kadar canınız çıkmıştır. ama bu işin doğası budur; borç veren borç alamaz. doğum gününde hediye alana genelde hediye alınmaz. hatta çoğu zaman doğum günü unutulur. birinin düğününe gidip çeyrek takarsınız, devran dönüp sizin taraftan bir düğün olunca onlar binbir bahaneyle gelmez, gelse de ayıp olmasın diye bi gram ya takarlar, ya takmazlar. yiğidin kamçısı olarak nitelendirilen borç, bu devirde herkese verilmez orası ayrıdır. insanlar kendisinden borç istendiğinde gerçek yüzünü meydana çıkarır. borç alanın en kısa zamanda geri ödemek için çalışması gerekir ama borç veren de ikide bir başına kakmamalı, güzellikle istemeyi bilmelidir. ama adam laftan anlamıyorsa, arsızlığı eline almışsa; 'ben istemeye utanıyorum, o vermemekten utanmıyor' diyorsanız bu durumda işin rengi değişecektir. borçverip faiziyle geri almanın ise tefecilikten ne farkı vardır? en iyisi bu devirde kimseye kefil olmamak, borca harca girmemek, kimseye de veresiye vermemektir.

Bir borç para istemek birde sigara istemek. Şu ikisini alışkanlık haline getiren insanları hiç sevmiyorum. Yahu azıcık ayağını yorganına göre uzat. Keyfi borç istiyorlar biliyorum. Hep ekside maaştan eksiye girmişler döndüremiyorlar her ay borç istemeler. Gerçekten ihtiyacı olana lafım yok tabi.