uçuşan düşünceler

Neredeyse her türlü hayvanı severim. Yıllar içinde bir kaç köpek, küçükken evde kedi, muhabbet kuşu, balıklar derken ne çok dışında kaldım ne tamamen kendimi kaptırdım sanırım. bizimle anlaşabilmelerinin onlar için ne kadar zor olduğunu düşünüyorum bazen. bu tıpkı bir kelime bile dilini bilmediğiniz, hiç bir yaşam koşulundan haberdar olmadığınız ve sizi neyin etkileyeceği yönünde bir fikrinizin dahi olmadığı bir ülkeye bırakılmak gibi. birileri var, size bir şeyler söylüyorlar. ne dediklerini anlamıyorsunuz. neyi yapmanız gerektiğinden emin değilsiniz. yaptığınız ya da yapmadığınız bir şeylerin size dönüşünün ne olacağı konusunda da bir fikriniz yok. acıktığınızı anlayacaklar mı, su ya da yiyecek bulabilecek misiniz, bulduğunuzda devamı gelecek mi bilmiyorsunuz. size kötü mü iyi mi davranacaklar o da belli değil. bir yeriniz acırsa bunu ifade etme şansınız yok. üstelik bu canlıların sizin üzerinizde bir gücü var. yemeğiniz ve suyunuz, barınmanız onların elinde ve tasmalar, kafesler, kutularla sizi hapsedebiliyor veya istedikleri yöne götürebiliyorlar. belki de bu nedenle gözüme hep çok tedirgin görünüyorlar. belli bir kısmı ise bu bilinmez koşulları daha gür sesler çıkararak, ilk önce kendisi saldırarak, etrafına korku salarak zarar görmeden atlatmaya çalışıyor gibi... kimi zaman birileriyle bir bağ kurduklarını hissederek güvende olduklarına ikna oluyorlar ve daha sonra çeşitli nedenlerle bu güvenli ortamı kaybedip yeniden aynı bilinmezliğe dönüyorlar. Yaşamın içerisinde düşünecek bir sürü şey varken buna neden mi takıldım? bu da hayata dair detaylardan biri çünkü.