hayatın anlamı

'ben neden yaşıyorum?' şeklindeki sorunun cevabıdır. kişiden kişiye göre değişir. kimileri için hayatın anlamı paradır. para harcamamak için kazanılır. ne kadar para kazanılırsa o kadar iyidir. para kazanmak için her şey yapılabilir, herhangi bir sakıncası yoktur. (!) kimilerine göre de hayatın anlamı aşktır. daha doğrusu aşk sandıkları duygudur. bir kadın/adam için herkesi karşısına alanlar, onu hayatının merkezine koyup onun için yaşayanlar; o kendisini terk edince çareyi ya intiharda, ya içki-uyuşturucuda arar. esasen, sevgili/eş olsun, başka bir insan olsun; kimseyi alternatifsiz, vazgeçilmez olarak görmemek, ona saplantı derecesinde bağımlı olmamak gerekir. herkes ailesini, arkadaşlarını, sevgilisini sever ancak bunun çığrından çıkmaması gerekir. sevgi gibi temiz bir duygu bile, aşırıya kaçıldığında yahut yanlış kişiye karşı hissedildiğinde zararlı olur.
Bazıları da hayatın anlamını 'din' olarak görür. gerçek müslümanlar dünyaya ibadet etmek için gelmiş olduklarına inanır ve bu doğrultuda yaşamaya çalışır. hristiyanlık, yahudilik ve diğer din mensuplarından da kendini, kendi inandığı dine vererek yaşayanlar çoktur ancak müslümanlar tek doğru dinin islam olduğunu bilir.
hayatın anlamı göreceli bir kavramdır. bununla beraber hayatın anlamı dediğimiz şeyin; yemek, içmek yatmak; gününü gün etmek olmadığı kesindir. maneviyatı güçlü olan insanlar için dünyevi şeyler hayatın anlamı değil; hayatın anlamına ulaşmak için bir araçtır. onlara göre bu hayatın anlamı ahiret hayatına hazırlıktır.
çoğu ebevyn için hayatın anlamı evlatlarıyken, büyük insanlar için; dünyaya kendisinden sonra yüzyıllar boyu kalacak, insanların faydalanacağı eserler bırakabilmektir.

Hayatın anlamı bence sağlıktır. Allah güç kuvvet versin rızık da peşinden gelir. Sağlık olmadıktan sonra yatların, katların, milyonların olsa ne yarar. Sakıp ağa derdi tüm servetimi vereyim evladım sağlığına kavuşsun diye. İnsanlar başlarına gelen kötü hadiseleri sayıyor. İyi olanları saysalar mutlu olmak için ne kadar çok sebepleri olduğunu görürler.

Doğru dediklerinize katılıyorum. Harika bir anlatım. Olmuş beğendim. İyi bir paylaşım. 👍

Yorgunluk hayata dair en afilli eylemdir. Gün bayrağını hayatın kalesine çektiği an başlar hareket. "Yaşıyorsam savaşmaya üşünmem" pankartları asılır gönül burçlarına. Koşturu kostümleri giyilir ve beden adımlar atar zamana. Arada nefes almak için verilir mola. Yudumlanır çaylar ve dinlenir ruh, bu çok şükür söylemidir hayata... "Çok şükür bu günde var'dım, demek ki dibine kadar yoruldum, zirveye kadar yaşadım..