#i̇nsanlık

Seninle dalga geçiyorlar, gülüp eğleniyorlar ama sen gülmüyorsun. Ama sen eğlenmiyorsun. Eğlenmediğin için "sorunlu kişi" sen oluyorsun.

öğretim üyesi olsun veya olmasın bir insanın başına böyle bir şeyin gelmesi çok korkunçtur. insanların yırtıcı aslanlardan bile daha tehlikeli bir hâle geldiği bu devirde herkese temkinli yaklaşmak, hatta -deyim yerindeyse- şüpheci olmak şart olmuştur. insana vahşetin nedenleri çeşitli olsa da nedense hemen 'psikolojik sorunları vardı' denilerek işin içinden çıkılması yaygın bir gelenektir. (!) iyi hâl indirimleri, tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakılmalar falan varken; insanlar vahşete karşı böyle teşvik edilip cesaretlendiriliyorken bir taraftan da 'vahşet neden durmuyor?' diye yakınmak bir çelişkidir. suçu önlemeye gücü yetmeyen kanunlar suça gereken cezayı da verememektedir. işte insana vahşetin, şiddetin, cinâyetin temel sebebi budur. çünkü birini sobada kağıt tutuşturur gibi yakmak, elma doğrar gibi parçalamak isteyen bir insan şöyle bir iç hesaplaşma yapar; 'ulan yatsam yatsam kaç yıl yatarım ki? hem bunun affı var, var oğlu var; olmasa bile vatandaşın vergileriyle mergileriyle içeride paşa gibi yaşarım' diye düşünür ve belediyenin kendisine verdiği yetkiye dayanarak (!) nikahı kıyar. (pardon insana kıyar olacaktı değil mi?)

mal, mülk, para; kısaca dünyevi şeyler 90 yaşındaki insana bile cinayet işletebilir. (ki zaten 80 yaşında iki kardeşten birinin mal için kardeşini namazdayken öldürdüğü haberini herkes duymuştur. bunun gibi örnekler çoktur. show haberin youtube sayfasını biraz incelemek yeterlidir.)

vahşetlerin bir diğer sebebi de kıskançlık krizleri, oyuncağını vermeyen çocuk gibi; bir insanı diğerleriyle paylaşamamak, lisanslı windows gibi sadece kendisine ait olmasını istemektir. (!) aile katliamları, kan davaları, iş anlaşmazlıkları, boşanmak istemek, sevgiliden ayrılmak, yemeğe tuz koymamak.

vahşi insan için, duygularını dışa yansıtmaya bahane çoktur.