* Uğur Işılak
Öz eleştiri
Yürekte yara yok, sözlerde tesir/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı/En derin mânâlar maddeye esir/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
Belki delirmedik ama kudurduk/Nefsimize göre bir dünya kurduk/Zevkin de keyfin de dibine vurduk/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
Ufuk olmayınca dünden dem vurduk/Yarını olmayan günden dem vurduk/Biraz sıkışınca dinden dem vurduk/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
Düzenbaz diriler düşünce gözden/Ölülerden medet umduk bu yüzden/Âlâ düşman mı var ki bize bizden/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
Bozacının şahididir şıracı/Nereye el atsan durum çok acı/İbadetler bile reklam aracı/ Tükettik her şeyi neyimiz kaldı.
Mülkün kölesiyiz, makamın kulu/Kaydı şirazemiz, şaşırdık yolu/Müzeye kaldırdık sağ ile solu/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
Dünyayı verseler yine yetmiyor/Tamahkâr olunca istek bitmiyor/Hiçbir şey kimseyi tatmin etmiyor/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
Ömründe bir kalbe dokunmayanlar/İnsandan, insaftan, halden ne anlar/Masal olup gitti güzel zamanlar/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.
İşiten sağırlar, gören körleriz/İş lafa gelince esip gürleriz/Fırsatı bulunca her haltı yeriz/ Tükettik her şeyi neyimiz kaldı.
Mefhumu öldürdük, ruhumuz yasta/Kibrimiz dorukta, kalbimiz hasta/Vefadan eser yok, sabır iflasta/Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı.