kış

dünyanın uykuda olduğu kış, bazen korkunç bazen de etkileyici  hayal gücünün olgunlaştığı uzun geceleri yaşatır. Kuşatma mevsimidir, eve hapseder. Daha yoğun odaklanılmış duygular; kimilerine karamsarlığı yaşatırken kimilerinin üretkenliğini artırır. Kendini ifade için en iyi yöntem ne ise ona yönelinir: resim, müzik ya da yazmak. Kendin için yazmak, doğa için, siyaset için, kedin için, annen, sevgilin, uzaklardaki bir dost için, bazen haksızlıkları haykırıp ezinlenlerin yanında olmak bazen de hayallerini kelimere dökmek için yazmak...

Kış sessizliği ile ürkütücü olduğu kadar dinginliği ile huzur da verendir. Soğuk havalar, battaniyenin altında elinde çayın ve saatlerce başını kaldırmadığın; alemlerden alemlere sürükleyen, yeni düşüncelere ve bilgeliğe yolculuğun, kişisel bakımın en iyi zamanıdır. Bu ucu kaçmamış hayal bile şartların uygunsa gerçekleşebilir. Buna bile hayal diyebilmek meğer tutsaklığımızın kanıtı gibi. Çalış, eve gel, yemek ye, dinlenmek için yat ve sabah yine aynı döngü için uyan.

Tank demesem canım sıkılıyor
Ellerime ciziyorum şurası mavi
Seni seviyorum polisler salgın
Kar kar yok kar tınne
Ebabillere ayıp olmasın yanalım istersen...

Kısa botlarım vardı. Babam memur olduğu için 6 taksitle almıştı. İçi tüylü dışı deri kaplı. Ayağımı sıcacık tutuyordu okula giderken. Kar yağdımı kalkmazdı bizim buralardan. Okul yolu da bir buz tutardı ki eve döndüğümde ayaklarımı sobaya dayayıp ısıtmaya çalışırdım. Bunu yaparken kaç tane çorap yaktım bilemezsiniz. o yüzden babama kaç defa teşekkür etmişimdir. Babam hep kurtarıcım koruyucum gibiydi benim. Keşke hala yanımda olsaydı, sırtımı yine yaslasaydım ona.