geçmişe takılı kalmak

(yazar: farmasiyen) arkadaşımızın son cümlesini biraz uzunca açan bir yazı yazdım; geçmişe takılı kalıp acı içinde yaşayan tüm kalplere gelsin:

İnsan için sadece 3 zaman dilimi vardır: geçmiş, gelecek ve tam ikisi arasındaki şimdiki zaman.

Geçmiş, kapatılmış bir dosyadır: geri dönüp değiştirilemez. Ancak acı dolu çokça tecrübe sonucu "bir çok alınmış dersin" kaynağıdır ve bu yönüyle çok değerlidir.

Gelecek ise henüz yaşanmamış bir şekilde (umudumuz, hayallerimiz hep geleceğe dairdir ve insan ne "geçmiş", ne "şimdi" için hayal kurar; önümüzde her zaman sadece "gelecek" vardır) önümüzde bir bilinmeyen olarak durmaktadır ve çoğunlukla geleceğin mutluluğu: geleceğin geçmişindeki (bu aşamada sadece şimdi'de işlem yapabiliriz, çünkü "geçmiş" dosyası çoktan kapanmıştır) kendi çalışma azmimize ve kararlarımıza bağlıdır.

Ve şimdiki zaman, işte bu yönde, tam olarak "bizim kontrolümüzde/elimizde" olan tek zaman dilimidir. Geçmiş gibi kapalı bir dosya ve gelecek gibi bir bilinmezlik içinde değildir. Tam şu anda yapacaklarımız geleceğimizi belirler. Ve geçmişin bu hikayedeki yeri ise: "'gelecek' için 'şimdi' yapacaklarımızı seçme kararını, 'geçmişten' aldığımız derslerle" veririz.

Bu yüzden geleceğimizi şekillendirecek olan geçmişi sakın unutmayın, bugünkü bizi "biz yapan" geçmişimizdir.

Bununla birlikte geçmişten kaynaklı "ahlar, vahlar, kahretmeler, keşkeler" bu süreçte anlamsızdır, hiç bir işe yaramaz; sadece acıtır, umut tüketir, yorar, eli kolu bağlar. Geçmişi asla unutmayın, ancak geçmişten duyduğunuz bu acıları kapı dışında bırakın, salın gitsin. Uçan balona bağlayın, roketle uzaya fırlatın ve arkasından el sallayın... Yönünüz hep geleceğe doğru, çabanız bugün, gücünüz ise geçmişten gelir şekilde yaşayın.