Aslında ben de çocukluktan beri bu öğreti ile yetiştim: "oruç, açların halinden anlamaya vesile" diye. Ama çok sonraları farkettim ki, bizler açları anlamanın yanından bile geçmiyoruz. Şöyle ki: bizler, akşama karnıyarık, pilav, salata, cacık, üstüne tatlı bizi beklerken "bir kaç saat, sınırlı açlık ve susuzluk" çekiyoruz. Sahurda şişmiş ve iftarda çatlamak üzere, birkaç saat açlık ve susuzluk.
Peki gerçekten aç olanlar? Onların akşama "onları bekleyen yemekleri" var mı? Yarın olduğunda sahur için yiyecek bulacakları umutları var mı?
Onların "saat saya saya beklediği bir ziyafet" gibi bir heyecanları, sonraya dair bir umutları yok...
O yüzden bizler, açların halinden anlamaya hiç hiç yakın değiliz. Belki iftar ve sahurda, birkaç hurma ve su ile, ardı ardınca oruç tutmaya kalkışırsak, anlama olasılığımız olabilir; bir miktar da olsa olabilir. Nitekim, bizler bu yaptığımızı "hala imkanların varlığına rağmen" bilinçli olarak seçmiş olacağız ve istediğimizde durdurabileceğiz; gerçekten yoksulluk içinde olanlarda ise: başka bir seçenek yok.
Ezcümle: O çaresizliği, bu şekilde belki kısmen tahmin edebiliriz; gerçekten yaşamadan ise, tamamen anlamak imkansız.
hoş geldiniz, bilginizle fikirler ve eleştiriler getirdiniz.
eski defterler ile zamanda yolculuk açılıyor. dün, bugün, yarın ve sonsuza değin el değmemiş konularda deneyim ve düşüncelerinizi açıkça paylaşabildiğimiz kronolojik bilgilik, hayata dair ne varsa aklınızdakilere 7/24 tercüman olacak etik çerçevede bir topluluğuz.
üyemiz olarak, zaman makinesi eski defterler'e siz de özgürce yazılar yazmak ve yönetimine katılmak ister misiniz? iletişim: sozluk@eskidefterler.com / +908503022238