zarifdeyisler

biraz kırılmışlığım sindi yüreğime ,

sanki birazdan kor olacak bir dert düşümde .

hâlimin ince bir yanılsaması aldatırken benliğimi ,

ben varlığımın yokluğundayım , sevinirken sessizce .

----------


yahut bir kırılma hâli belirdi zihnimin köşesinde ,

ben bildim , acıyı tanırım hissizce .

kırmaktan ötede yollar tıkalıymış anladım ,

kıran insanlar benim için değerini yitirince .



(Kendi yazımdır . İzinsiz paylaşılmasına rızam yoktur.)

Bu konuya değinildiğinde güncel tartışmalar yerine aklıma felsefe/sosyoloji bağlamındaki düşünsel deneyler geliyor . Düşünce deneyi , Einstein'ın kullandığı bir deney biçimi . Pek çok bilim insanı bazı şeyleri çözümleyebilmek için bu yöntemi kullanıyor aslında . Bizi bilişsel olarak geliştirecek bir olgu 'düşünmek' , hatta geliştiğimizin bir göstergesi . Tabi buna siyasi / ideolojik manalar yüklemeden yapmak gerekli . Herkesin bir düşüncesi var ancak herkesin düşüncesi doğru değil maalesef . Bu da şunu gözler önüne seriyor ki , kişi kendinden bağımsız yani öznel olmayan -tarafsız- bir düşünce elde edemez . Bunun için her perspektiften bakmayı ele alacak bir 'düşünce deneyi' gereklidir . Bu da , zihnimizin berraklığıyla mümkündür . Özgürlük budur . Kişinin , kendini kendinden kurtarmasıdır özgür olmak . Çünkü , bir hayalin , bir projenin , bir yapıtın , bir yazı veya şiirin , bir tablonun ardında 'düşünce' vardır. Hepsi soyutlaşmış bir deneyin ürünüdür . Bu noktada söylenebilir ki , öznellik ve düşüncelere esaret duymak farklıdır . Öznellik , kişiye bir yaşam tarzı sunarken ve farklılık , özgünlük sunarken ; düşünce esareti yani , uygun olmayan zaman ve mekanda uygun olmayan düşüncelerle boğuşmak, vakit kaybetmek olgusu kişiyi geriletir ve ayağına bağlanmış bir ip gibi onu durdurmaya çalışır . Bağnazlıktan söz etmiyorum . Biraz bilişsel/psikolojik konuları kastediyorum . Yani kişi aşırı düşünceyle de kendini geriletir, buna ek olarak yanlış düşünceyle de kendini sirkülasyon içine koyar. Bir çeşit kısır döngü gibi , aynı düşünceyi saatlerce tekrarlamak , bir süre sonra bakış açısını daraltır ve kişinin olayı / olguyu çözümlemesini yavaşlatır . Özetle , kişi kendi düşünsel yorgunluğundan , berraklığa kavuşursa 'özgür' olur . Zira , kişinin en büyük engeli yine kendisidir .