rekt

bana bir şeyhler oluyor tadını arıyorum, bulamıyorum.

bir kez alıştı mı size mesken tutmasını o kadar iyi bilir ki

inanıyorum sözlük, olmayacağına bilsem de inanmaktan başka çarem yok. bir an şüphe edersem eğer nefesimi keserim. inanıyorum sözlük, benim inanmaktan başka hiç bir çarem yok.

önce kapıdan girişine, saçlarının kızılına, salına salına yürüyüşüne, oturuşuna, dik duruşuna, bakışına, nefes alışına, uzaklaşmasına, gözlerini kaçırmasına, sendelemesine, utanmasına, öfkelenmesine, şüphe edişine, emin oluşuna, kahve içişine, şarap yudumlamasına, hasta oluşuna, çizim yapamamasına, tarih bilgisine, bakış açısına, şımarıklığına, savaşmasına, çabalamasına, elimi tutuşuna, güvenmesine, yanımda oluşuna, bırakmamasına, aldatmasına, pişman olmasına, kapıma gelişine, özür dilemesine, mahcup oluşuna, içinin ferahlamasına, uykuya dalışına, meze hazırlamasına, rakı içişine, şarkı söylemesine, sevişmesine, utanmasına, uzaktan uzaktan seyredişine, sonra yine aldatmasına, yine pişman olmasına, yine kapıma gelişine, yine özür dilemesine, yine mahcup oluşuna, yine içinin ferahlamasına.
her şeyine aşık oldum da bi gidişine aşık olamadım.

sevgi nefestir.
üç yıl oldu kesileli nefesim.
ben nefesimi kaybettim.

Sende benim kadar gerçekleri görüyorsun
Beraber olamayız benim gibi biliyorsun
Bir başka dünyanın insanısın yavrucağım
Sen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun

aynen aynen sabredin.

"batmış, iflas etmiş, *oku yemiş" şimdilik tam olarak bu anlamların karşılığı, en kısa zamanda çok daha yenilerini ekleyeceğim.

Onların uyarılarına karşı koyarak size itaat etmedim.
Ve ceza olarak...
Beni şöyle çağırdınız:
'Şeytan.'
Kimin aklına gelir...
İblis'in kederi?
Hayır, değilim...

kaçıp kurtulamadığım kısır bir döngü var, üstesinden gelebilecek miyim diye düşündüğümde her defasında beni alaşağı ettiği gerçeğini bir türlü hazmedemiyorum. sanırım insanın en aciz kaldığı durum bu olsa gerek. kendi psikolojinle baş edebilmek! ben beceremiyorum. hani bir arkadaşın bir durum yaşar ve bir akıl verilecekse o aklı en iyi sen verirsin ama konu kendi psikolojin olduğunda kısır döndü. sahiden nasıl düzelecek bu kafa? dinecek mi soruların şiddeti? hayır, hiç olmasın demiyorum, en azından bu kadar seri atışlara hazırlıklı değilim. sakince, usul usul geliversin belki baş ederim ama bu kadarına ben hiç hazırlıklı değilim.

ulaşabilecek miyim? yoksa ''ulaşamadan göçüp gidecek miyim?'' hatta arttırıyorum ''boşuna mı kürek çekiyorum acaba?'' gibi binlerce soru işaretinin arasında akıp giden koca bir ömür. Sonuç mu? içi boş hayal kurmayın gerçekleşmiyor.
Ama aksine söylenen onca söz var, mesela ''önce hayal edeceksin sonra başaracaksın'' bunun gibi bir sözdü :)
Peki şimdi ne yapmalıyız diye düşünüp dururken kafanın içinde geçen sesleri duyar gidiyim, bak böylede koskoca ömür yitip gidiyor.
Sonucu yok arkadaşım ama tavsiye dersen şu '' hayal kurma '' olayına çokta kaptırma kendini. Biraz daha realist olmakta fayda var. Önce realist ol sonra hayalini kuracağın şeyleri birer birer göreceksin.
Not: 3 yıldır hayal kurmayı bıraktım, sanki bir şeyler yolunda gibi gidiyor.