geçmişe takılı kalmak

büyük bir pişmanlığı olan veya ihanete uğrayanların içinde bulunduğu durum. bugünü yaşamayı engeller, insanın gelecek hakkında planlar yapmasının da önüne geçer. geçmişe takılı kalmak çok müzmin bir hastalıktır ve kişinin hayatını 'hayat' olmaktan çıkarıp 'nefes almak' seviyesine indirir. sürekli geçmişte yaşayan insanlar etrafında olup bitenleri fark etmez, fırsatları kaçırır, hiçbir şeyden zevk almaz. geçmişi hayalinde tekrar tekrar canlandırıp olmasını istediği gibi senaryo yazmak geçmişi bir lahza geri getirmeyeceğine ve hiçbir değişikliğe sebep olmayacağına göre; geçmişte yaşamanın bir anlamı yoktur. geçmişe takılı kalmak insanın başarılı ve mutlu olmasını önler. yapılacak şey geçmişten ders çıkarıp ileriye odaklanmaktır.

Bazı insanlar yaradılış gereği hafızası güçlüdür ve yapılan kötülükleri, acıları unutmaz. Buda sürekli bir mutsuzluk ve geçmişin acı tecrübelerinin tekrar yaşanabileceğine dair umutsuzluk getirir. Unutmak iyidir. Kendinize yapılan kötülükleri unutmayın tabiki ama onlarla da yaşamayın. Karşı taraf unutur gider haberi olmaz ama siz o acılarla yaşayarak sadece kendinize kötülük yapmış olursunuz.

İnsanların geleceği görebilmeleri için acı geçmişlerini unutmaları gerekmektedir. zira unutmadığı müddetçe geleceğe dair umutları yeşermez.

Geçmişe takılı kalmak kişinin psikolojini bozar kendi kendine düşünmekten içi içini yer bitirir kendini karşı taraf unutur ama sen dert sahibi olursun düşünmekten

bence en mantıklısı geçmişini unutmadan geleceğe odaklanmak. geçmişi yok saymak da mantıklı değil çünkü.

(yazar: farmasiyen) arkadaşımızın son cümlesini biraz uzunca açan bir yazı yazdım; geçmişe takılı kalıp acı içinde yaşayan tüm kalplere gelsin:

İnsan için sadece 3 zaman dilimi vardır: geçmiş, gelecek ve tam ikisi arasındaki şimdiki zaman.

Geçmiş, kapatılmış bir dosyadır: geri dönüp değiştirilemez. Ancak acı dolu çokça tecrübe sonucu "bir çok alınmış dersin" kaynağıdır ve bu yönüyle çok değerlidir.

Gelecek ise henüz yaşanmamış bir şekilde (umudumuz, hayallerimiz hep geleceğe dairdir ve insan ne "geçmiş", ne "şimdi" için hayal kurar; önümüzde her zaman sadece "gelecek" vardır) önümüzde bir bilinmeyen olarak durmaktadır ve çoğunlukla geleceğin mutluluğu: geleceğin geçmişindeki (bu aşamada sadece şimdi'de işlem yapabiliriz, çünkü "geçmiş" dosyası çoktan kapanmıştır) kendi çalışma azmimize ve kararlarımıza bağlıdır.

Ve şimdiki zaman, işte bu yönde, tam olarak "bizim kontrolümüzde/elimizde" olan tek zaman dilimidir. Geçmiş gibi kapalı bir dosya ve gelecek gibi bir bilinmezlik içinde değildir. Tam şu anda yapacaklarımız geleceğimizi belirler. Ve geçmişin bu hikayedeki yeri ise: "'gelecek' için 'şimdi' yapacaklarımızı seçme kararını, 'geçmişten' aldığımız derslerle" veririz.

Bu yüzden geleceğimizi şekillendirecek olan geçmişi sakın unutmayın, bugünkü bizi "biz yapan" geçmişimizdir.

Bununla birlikte geçmişten kaynaklı "ahlar, vahlar, kahretmeler, keşkeler" bu süreçte anlamsızdır, hiç bir işe yaramaz; sadece acıtır, umut tüketir, yorar, eli kolu bağlar. Geçmişi asla unutmayın, ancak geçmişten duyduğunuz bu acıları kapı dışında bırakın, salın gitsin. Uçan balona bağlayın, roketle uzaya fırlatın ve arkasından el sallayın... Yönünüz hep geleceğe doğru, çabanız bugün, gücünüz ise geçmişten gelir şekilde yaşayın.